می دانم که نه بایک گل بهار می شود ونه با یک خار زمستان اما بعضی وقت ها انتظار دیدن وشنیدن بعضی چیزها روان آدمی را سوهان می زند  نمی زند ؟

کم کم تنور انتخابات داغ وداغ تر می شود ، قصد من از نوشتن این مطلب بیش از آمدن ونیامدن این وآن موضوع جانبداری افراد از یک کاندیدای خاص است . به پشت سرم که نگاه می کنم ستادهای تبلیغاتی نامزدهای شرکت کننده در انتخابات گذشته را می بینم که گروهی به دلایل مختلف در آن گرد آمده اند تا برای نامزد دلخواهشان به هر شکلی تبلیغ کنند ، پو.ستر بچسبانند ، بحث کنند، بی خوابی تحمل کنند  و...(رفتارهای غیراخلاقی برای رای آوردن یکی ومنفور شدن دیگری بماند برای فرصتی دیگر) من امّا بیشتر به این می اندیشم که چه کسی برای چه کسی تبلیغ می کند ، مهم نیست اصلاح طلب باشد یا اصول گرا چراکه اگرفرضا" کسانی از آن گروه، اصلاحات را به خوبی درک نکرده ،شتاب اصلاحات در ذهنشان سرعت نور دارد وبی توجه به بنیادهای فرهنگی وجامعه شناختی ایرانی برطبل عقاید خود می کوبند، افرادی از این گروه نیز ممکن است درک شخصی شان را از اسلام به عنوان« دین» معرفی کنند .

برایم مهم است که چه کسی از چه کسی حمایت می کند ؛ممکن است بگویید افراد آزادند تا از هر کسی حمایت کنند . می گویم آری آزادند اما همان تجربه سالهای قبل به من می فهماند که این حامیان خستگی ناپذیر پس از پایان انتخابات سهمشان را مطالبه می کنند یکی ریاست این اداره ودیگری مدیرکلی فلان اداره ؛ می شود گوشت قربانی که هرکس باید سهمی از آن ببرد تا اجر کارخویش بستاند .کاش می شد به کاندیداها ومسوولان ستادهای انتخاباتیشان گفت درچیدمان افراد ستادها کمی هم به سوابق آنان توجه کنند چراکه مردم بیش از هرچیز باتوحه به سابقه سیاسی واجتماعی افرادی که می شناسند درباره کاندیداها قضاوت می کنندواین قضاوت ،گاه به داوری درباره نامزد شرکت کننده در انتخابات می انجامد.